บทที่ 210

สุดปลายกระท่อมอันมืดครึ้มนั้นมีทางเดินทอดยาว มันมืดสนิทเสียจนมองไม่เห็นมือตัวเอง หญิงชราไปหาไฟฉายมาจากไหนก็ไม่รู้ แต่ในมือของนางมีไฟฉายส่องแสงริบหรี่ ยิ่งทำให้ทางเดินนั้นดูวังเวงน่าขนลุกมากขึ้นไปอีก

แพทริเซียตกใจจนขนหัวลุก ถ้าไม่ใช่เพราะแอปพลิเคชันระบุตำแหน่งแจ้งว่าที่นี่คือจุดสีน้ำเงินที่ปักหมุดไว...