บทที่ 255

สติของมาร์ตินค่อยๆ ฟื้นคืนจากความเลือนราง ถูกปลุกด้วยเสียงเรียกชื่อเขาไม่หยุด "นี่ มาร์ติน ตื่นสิ นี่... มาร์ติน... มาร์ติน..."

เขาพยายามฝืนความหนักอึ้งที่ถ่วงเปลือกตา ในที่สุดก็ลืมตาขึ้นได้สำเร็จ เบื้องหน้าเขาคือใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล เป็นใครบางคนที่คุ้นเคยแต่ก็นึกไม่ออกในทันที

เมื่อเห็นท่าทา...