บทที่ 296

"แพทริเซีย..." เสียงนั้นเรียก กึ่งหลับกึ่งตื่น แพทริเซียได้ยินเสียงใครบางคนเรียกชื่อเธอแผ่วเบา ใครกัน? "แพทริเซีย...ตื่นสิ...แพทริเซีย..." ฟังดูเหมือนเสียงของมาร์ติน "มาร์ติน..." เธอพึมพำ เสียงแผ่วเบาแทบไม่ได้ยิน

เสียงนั้นเงียบหายไปทันที ด้วยกลัวว่าเขาจะจากไป แพทริเซียเอื้อมมือคว้าอย่างร้อนรน พร่ำเ...