บทที่ 89

เสียงของเธอดังกังวานชัดเจนเป็นพิเศษในป่าอันเงียบสงบ

มาร์ตินที่กำลังจะเดินจากไปถึงกับหยุดชะงัก เขาคิดว่าเป็นเสียงหลอนที่เกิดจากความคะนึงหา ชายหนุ่มยืนนิ่ง หลับตาลง เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

แต่เมื่อตั้งใจฟังอย่างละเอียด สิ่งที่เขาได้ยินกลับมีเพียงเสียงใบไม้เสียดสีกันยามต้องลม ไม่มีวี่แววของเสียงแพทริเซีย...