บทที่ 962

เชอร์ลี่ย์กรีดร้องเสียงแหลมลั่นเมื่อน้ำร้อนเดือดถ้วยหนึ่งสาดใส่ตัวเธอ ทำให้เธอสะดุ้งโหยงด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลพราก “ร้อนจังเลย! เจ็บ!”

ทุกคนต่างพรวดพราดเข้ามา

ชาร์ลส์ซึ่งยืนอยู่ข้างๆ เธอพอดี เป็นคนแรกที่เข้าไปดูอาการ

ผิวหนังบริเวณต้นคอของเชอร์ลี่ย์แดงก่ำจากแผลไหม้ แม้ว่าอากาศในห้องจะเย็น แต่ก็ยังม...