#Chapter 109 — ช่วยฉัน กรุณาช่วยฉัน

"มานี่" วิกเตอร์คำรามพลางคว้ามือฉัน

"อะไร?!" ฉันพูดอย่างประหลาดใจและไม่ค่อยเต็มใจนัก "เราจะไปไหนกัน?"

"ไปบ้านเธอ" เขาพูดต่อพลางดึงฉันไปด้วย เราทิ้งสัมภาระกองเล็กๆ ไว้ข้างหลัง พวกเด็กๆ วิ่งตามเรามาขณะที่วิกเตอร์ก้าวขายาวๆ อ้อมบ้านของเขาไปยังบ้านของฉัน

"วิกเตอร์ ปล่อยฉันได้ไหม!?" ฉันพูดพลางตีมือเขาที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ