#Chapter 116 — วันหิมะ

แม่ครับ

ฉันกะพริบตา เสียงเล็กๆ ของลูกชายปลุกฉันในเวลาที่รู้สึกเหมือนยังเช้าตรู่เกินไปสำหรับเช้าวันอังคาร “แม่ครับ ตื่นสิครับ” อัลวินพูดอีกครั้ง

“ลูกแม่” ฉันพึมพำ “นี่กี่โมงแล้ว”

“ตีห้าครับ” เขาตอบ และฉันก็คราง ซบหน้ากลับลงไปบนหมอน

“เดี๋ยวค่อยมานะลูก” ฉันพูด “แม่ยังไม่ตื่นเลย”

“แต่แม่ครับ” เสียงใหม่ด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ