#Chapter 118 - ล่าช้า

ตลอดช่วงเย็นที่เหลือ ฉันตกอยู่ในอาการตื่นตระหนกเงียบๆ วิคเตอร์ดูออกแน่ๆ ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ฉันก็เลี่ยงที่จะคุยกับเขาทุกทาง

ถ้าเราคุยกัน แม้เพียงครู่เดียว ฉันกลัวว่าจะโพล่งทุกอย่างออกไป และจริงๆ แล้ว ฉันยังไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง

ฉันพาเด็กๆ ออกจากบ้านของวิคเตอร์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ชำเลืองม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ