#Chapter 122 — ตอนเช้าหลังหลัง

ฉันรู้สึกได้ถึงเสียงคำรามทุ้มต่ำในอกของวิกเตอร์ตอบรับคำอ้อนวอนของฉัน ฉันยิ้มขณะจูบเขา ดึงเขาลงมาทาบทับขณะที่เขากำลังงกเงิ่นปลดเข็มขัด ฉันรู้ว่าเขาชอบเวลาที่ฉันอ้อนวอน

“ได้โปรดเถอะ วิกเตอร์” ฉันพึมพำ หลับตาขณะประคองแก้มเขาไว้ในมือ สัมผัสได้ว่าเขากำลังเตะกางเกงให้หลุดจากตัว จากนั้นเขาก็กลับมาซบหน้ากับ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ