#Chapter 145 — เพียงคำถาม...

เย็นวันต่อมา เอเวลินหัวเราะเมื่อเห็นรถลิมูซีนคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดในถนนส่วนตัวเข้าบ้านของเธอ

“ว้าววว!” เอียนพูด พลางใช้นิ้วน้อยๆ ขยุ้มเนื้อผ้าชุดราตรีสีดำปักเลื่อมของเธอ “แม่ครับ พวกเราขอไปด้วยได้ไหมครับ”

“นะครับ นะครับ นะคร้าบบบ” อัลวินอ้อนวอน พร้อมกับทำตาแป๋วอ้อนเธอ

มันทำให้หัวใจเธอเจ็บแปลบเล็กน้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ