#Chapter 233 - แคมป์

“หม่าม้า!” อัลวินร้องอีกครั้ง ซุกตัวแน่นกับฉันขณะที่แขนข้างหนึ่งของฉันโอบรอบตัวเขา เอียนเกือบจะชนเราทั้งคู่ล้มเมื่อเขาเข้ามาอยู่ข้างๆ ฉัน ตะโกนว่า “หม่าม้าครับ!” พร้อมกับโผเข้ามากอดไหล่ฉันอย่างแรงด้วยความดีใจ อัลวินซบฉันแน่น ดวงตาของเขาปิดสนิทอย่างมีความสุข แต่เอียนมองข้ามไหล่ฉันกลับไปยังป่า

“ไหน –”...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ