#Chapter 250 — ความช่วยเหลือจากเพื่อน

อัลวินอ้าปากค้างเมื่อวิคเตอร์ชะลอรถลง จอดเทียบยังจุดหมายปลายทาง “หนูรู้ว่าเราอยู่ที่ไหน!” เด็กชายร้องออกมา พลางเอาสองมือดันประตูรถอย่างกระตือรือร้นแล้วชะโงกหน้าเข้าไปใกล้กระจก

“จริงเหรอ?” วิคเตอร์ถาม ขมวดคิ้วมองลูกชายผ่านกระจกมองหลัง

“ครับ!” อัลวินตอบ พยักหน้าอย่างกระตือรือร้น “สถานีดับเพลิงไง! เราเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ