#Chapter 264 — สุพรีม

เมื่อวิคเตอร์กลับมาถึงบ้านตอนหนึ่งทุ่มคืนนั้น ฉันก็โผเข้าสู่อ้อมแขนของเขา

“คุณไปไหนมา” ฉันพึมพำชิดอกเขา ทั้งโกรธทั้งโล่งใจในเวลาเดียวกัน

“โว้ว” เขาพูด หัวเราะเบาๆ ทิ้งน้ำหนักไปที่เท้าหลังเพื่อทรงตัวรับน้ำหนักของฉันที่โถมเข้าใส่ “เอเวลิน คุณไม่เป็นไรนะ”

“ฉันเป็นห่วงคุณนะ” ฉันพูด ขมวดคิ้วมองเขา “คุณไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ