#Chapter 272 — สีชมพูไม่ใช่สีน้ำเงิน

เด็กๆ ก็เลยแหงนหน้าขึ้น ร้องไห้โหยหวนหนักกว่าเดิม และฉันก็…

อืม ฉันทำบางอย่างที่พอมาคิดดูทีหลัง มันก็คงจะงี่เง่ามาก

แต่ฉันอ้าปากค้างแล้วยิ้มกว้าง ตาฉันเป็นประกายขณะโน้มตัวไปข้างหน้า เสียงฉันขาดห้วงด้วยความดีใจ “เด็กผู้หญิงเหรอ!?” ฉันถามอัลวินอย่างตื่นเต้น “พวกเขาเป็นเด็กผู้หญิงเหรอ!?”

“เห็นไหมล่ะ!” ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ