#Chapter 31 - การให้อภัย

"ฮัลโหลครับ" เสียงเหมือนผ่านเครื่องจักรของวิกเตอร์ดังแหบพร่าผ่านโทรศัพท์

"ไงคะ" ฉันพูด "ดีใจที่ได้ยินเสียงคุณค่ะ"

วิกเตอร์เงียบไปครู่หนึ่งจากปลายสาย และฉันก็เพิ่งรู้ตัว รู้สึกโง่ชะมัด ที่ฉันพูดกับเขาเหมือนเพื่อน ฉันกระแอมแล้วนั่งตัวตรงในตู้เสื้อผ้าของฉัน

"เอาล่ะค่ะ เล่าเรื่องสัปดาห์ของคุณให้ฉันฟังหน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ