#Chapter 33 — ในกระจก

ฉันกระแทกประตูเสียงดังปังแล้วเอาหลังพิงไว้ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ร้องไห้ซบหน้ากับฝ่ามือ คำพูดของอมีเลียยังคงก้องกังวานตามหลังฉันมา – จอมหลอกลวง นังแพศยา อีตัว หายหัวไปซะ ในหลายๆ แง่ ทั้งหมดนั้นมันคือเรื่องจริง

ดีใจเป็นครั้งแรกที่ได้อยู่ในบ้านที่ว่างเปล่า ฉันปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ออกมาจนหมดใจ หวนนึกถึ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ