#Chapter 79 — ข้อเรียกร้อง

โชคดีจริงๆ ที่เจ้าตัวเล็กของฉันช่วยฉันให้พ้นจากสถานการณ์น่าอึดอัดนี้ได้ทันท่วงทีด้วยการวิ่งพรวดพราดเข้ามาในห้อง

“แม่ครับ!” เอียนตะโกน พลางโถมตัวลงบนโซฟาแล้วคลานขึ้นมาบนตักฉัน

“หวัดดีครับพ่อ!” อัลวินทัก โบกมือให้พ่อขณะเดินอ้อมโต๊ะกาแฟแล้วคลานมาข้างหลังฉัน กอดคอแล้วหอมแก้มฉันเบาๆ อย่างน่ารัก

“อรุณสวัส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ