#Chapter 90 — พี่น้องสาว

“โอ๋ พ่อคนน่าสงสาร!” ฉันคราง ก้าวเข้าไปข้างหน้าแล้วใช้มือประคองใบหน้าของเรฟ เอียงมองแก้มของเขา “ฉันขอโทษจริงๆ นะ ฉันมัวแต่รีบร้อนอยากจะปัดแมลงวันหัวเขียวตัวนั้นออกจากหน้าคุณจนคงจะเหวี่ยงแรงไปหน่อย”

ฉันพูดเสียงดังพอให้คนที่อยู่ใกล้ที่สุดได้ยิน ใบหน้าของฉันฉาบทาด้วยความห่วงใยดุจมารดา แต่หัวใจของฉันยัง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ