#Chapter 92 — โอกาสสุดท้าย

“มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ” วิคเตอร์พูดพลางมองใบหน้ามุ่งมั่นของเธอ เขาถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆ เธอ ทอดสายตามองออกไปยังสวนครัว เขาแปลกใจเล็กน้อยที่ตัวเองเปลี่ยนจากความวิตกกังวลสุดขีดมาเป็นความสงบได้อย่างรวดเร็ว

เอเวอลีนแค่นหัวเราะ “พ่อคุณกับน้องชายคุณน่ะ วิคเตอร์” เธอพูดพลางส่ายหน้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ