105: ความจริงหรือไม่มีอะไร

ขัดกับสามัญสำนึกของตัวเองแท้ๆ ข้ากลับฉวยซองจดหมายจากมือหล่อนแล้วเดินจากไปโดยไม่เอ่ยคำใด

ไอฟีตะโกนเรียกตามหลัง แต่แทนที่จะทำตัวเป็นผู้ใหญ่และปลอบให้นางสบายใจ ข้ากลับสั่งให้หล่อนอยู่ที่เดิมแล้วเดินออกจากกระท่อมไป

“มารวมกัน!” ข้าตะโกนสุดเสียง และในวินาทีต่อมา คนของข้าก็ละจากตำแหน่งแล้วมาล้อมรอบข้า

ข...