142: คุณอยู่ที่นั่น

ฉันแทบไม่หวังเลยว่าทหารยามคนนี้จะฟังฉัน แต่เขาก็ฟังจนได้ น่าประหลาดใจอย่างที่สุดที่เขาฟังแล้วคว้ามือฉัน “ข้าจะพาเจ้าไปหาลูน่าของเรา เจ้าต้องช่วยนางนะ เข้าใจไหม?” ดวงตาของเขาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา แต่ชายชราก็ไม่ยอมให้มันไหลออกมาสักหยด “เจ้าจะช่วยนางใช่ไหม? เจ้ารู้วิธีช่วยนี่นา”

เมื่อเห็นความสิ้นหวังในแว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ