36: เซลล์

หลังจากข้อมูลที่มันโยนใส่ฉัน ตอนแรกฉันยังประมวลผลอะไรไม่ทัน ฉันเดาว่ามันคงถือเอาความเงียบของฉันเป็นการให้ท้ายให้มันทำตัวเหี้ยๆ อย่างที่มันเป็น ไอ้หน้าเหี้ยอวดดีนั่นเดินกร่างไปตามโถงทางเดินราวกับว่ามันเป็นเจ้าของที่นี่จริงๆ ทั้งที่ความจริงมันขโมยไปจากฉันต่อหน้าต่อตาแท้ๆ

มันหลงตัวเองเสียจนฉันไม่คิดว่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ