92: ไปหาลำคอ

มันยังหายใจอยู่ได้ยังไงกันวะ? กูทนดูไม่ไหว แต่ก็ละสายตาไปไหนไม่ได้เหมือนกัน

ถึงตอนนี้ กูก็เริ่มทึ้งหัวตัวเองแล้วกรีดร้องสุดเสียง แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยแม้แต่น้อย เสียงกรีดร้องของกูสะท้อนก้องอยู่ในความว่างเปล่า และแม้ว่ากูจะรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม มันก็ไม่ได้ช่วยหยุดเสียงหัวเราะของอสูรกายตน...