บทที่ 1
####คำเตือน เรื่องนี้มีเนื้อหา: ฉากเพศสัมพันธ์ที่โจ่งแจ้ง, ภาษาที่รุนแรง และฉากที่อาจกระทบกระเทือนจิตใจ, โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน####
ฮาร์เปอร์ แซ็กเลอร์นอนอยู่บนเตียงในชุดนอนสุดเซ็กซี่ ชุดนั้นขับเน้นรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นราวกับนางแบบของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ชายใดก็ตามที่ได้เห็นภาพนี้คงยากที่จะหักห้ามใจไหว
ทว่า ในขณะนี้ ฮาร์เปอร์ดูเหมือนกำลังมีเรื่องให้ครุ่นคิด
ชายร่างสูงสง่าหน้าตาหล่อเหลาเดินเข้ามาใกล้เตียง
ชายผู้นั้นคือฟรานซิส เก็ตตี้ เขามองฮาร์เปอร์ที่นอนอยู่บนเตียง แผ่นหลังสุดเซ็กซี่ของเธอปรากฏแก่สายตา และความปรารถนาก็พลุ่งพล่านขึ้นในใจเขา
ในวินาทีต่อมา ฟรานซิสก็ปีนขึ้นเตียงอย่างกะทันหัน กดทับฮาร์เปอร์ไว้ใต้ร่าง และเริ่มจูบซอกคอของเธอ
ฟรานซิสคือสามีของฮาร์เปอร์ พวกเขาแต่งงานกันมาสองปีแล้ว และไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เขายังเป็นซีอีโอของเก็ตตี้คอร์ปอเรชั่น เจ้านายของเธออีกด้วย
การแต่งงานของพวกเขาเริ่มต้นจากการดื่มหนัก เธอตื่นขึ้นมาข้างกายเขาในเช้าวันรุ่งขึ้น ไม่นานหลังจากเริ่มงานใหม่ จากนั้น เมื่อคุณปู่ของเขาป่วย ฟรานซิสจึงขอแต่งงานเพื่อทำตามความปรารถนาสุดท้ายของชายชราที่อยากเห็นเขาเป็นฝั่งเป็นฝา ทั้งคู่ได้ลงนามในสัญญาก่อนสมรสซึ่งเก็บเรื่องการแต่งงานเป็นความลับและสามารถยุติได้ทุกเมื่อ
ฮาร์เปอร์รู้สึกว่าตัวเองโชคดี แม้ว่าตารางงานของฟรานซิสจะทำให้เขาไม่อยู่บ้านถึงยี่สิบห้าวันต่อเดือน และเขามีมาตรฐานทางศีลธรรมที่เข้มงวด แต่ก็ไม่มีผู้หญิงคนอื่นอยู่รอบตัวเขา ไม่มีเรื่องอื้อฉาวใดๆ เลย เขาเป็นสามีที่สมบูรณ์แบบ แม้จะดูเฉยชาก็ตาม
เพื่อตอบสนองต่อจูบของฟรานซิส ฮาร์เปอร์เริ่มจูบตอบเขาอย่างเร่าร้อน
ฮาร์เปอร์เริ่มจูบฟรานซิสและใช้นิ้วเรียวยาวลูบไล้ร่างกายของเขา...
ไม่นานฟรานซิสก็รู้สึกถึงแรงกระตุ้น เจ้าโลกของเขาในกางเกงแข็งขืนราวกับท่อนเหล็ก
ฟรานซิสรอไม่ไหว เขาถอดกางเกง เปลื้องผ้าฮาร์เปอร์ และสอดใส่เจ้าโลกที่แข็งแกร่งของเขาเข้าไปในช่องสวาทของฮาร์เปอร์
ฮาร์เปอร์ขมวดคิ้วแน่น แววแห่งความเจ็บปวดปรากฏบนใบหน้างดงามของเธอ
แม้ว่าพวกเขาจะเคยร่วมรักกันมาก่อน แต่ทุกครั้งฮาร์เปอร์ก็รู้สึกว่าช่องสวาทของเธอถูกเติมเต็มจนคับแน่น
เจ้าโลกของฟรานซิสมันใหญ่เกินไปจริงๆ!
การเป็นภรรยาของเขามันช่างยากลำบากเหลือเกิน...
แต่หลังจากความเจ็บปวดเพียงชั่วครู่ ความสุขและความซาบซ่านที่เซ็กซ์นำมาก็ตามมา
เซ็กซ์ช่างยอดเยี่ยม!
ฟรานซิสมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยม และเขากับฮาร์เปอร์ก็ร่วมรักกันเป็นเวลานานนับชั่วโมงเต็ม
ทั้งคู่ดื่มด่ำกับความสุขสมทางเพศ และต่างก็ถึงจุดสุดยอด...
หลังจากนั้น ฟรานซิสก็ไปอาบน้ำในห้องน้ำ ขณะที่ฮาร์เปอร์นอนอยู่บนเตียง ทั้งพึงพอใจและอ่อนแรง
ครู่ต่อมา สายตาของฮาร์เปอร์ก็จับจ้องไปที่ลิ้นชักข้างตัวเธอ
เธอเปิดลิ้นชักและหยิบใบรายงานผลการตรวจครรภ์ออกมา
ฮาร์เปอร์ตั้งครรภ์!
บ่ายวันนั้น เธอไปโรงพยาบาลเพราะรู้สึกไม่ค่อยสบาย และหมอก็บอกเธอว่าเธอตั้งครรภ์ได้ห้าสัปดาห์แล้ว!
ฮาร์เปอร์มองใบรายงานผลการตรวจครรภ์ในมือ รู้สึกทั้งหวานชื่นและหวาดหวั่นใจ
เธอตัดสินใจว่าจะบอกฟรานซิสเรื่องที่เธอตั้งครรภ์!
เธอยังอยากจะบอกฟรานซิสด้วยว่าเมื่อสองปีก่อนไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาพบกัน
อันที่จริง พวกเขาเคยพบกันเมื่อสิบปีก่อน และเธอรักฟรานซิสมาเป็นเวลาสิบปีเต็ม...
เมื่อเสียงน้ำในห้องน้ำหยุดลง ฮาร์เปอร์รู้สึกไม่สบายใจเมื่อฟรานซิสรับโทรศัพท์หลังเที่ยงคืน เขาเดินออกไปที่ระเบียงโดยมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอว ใครกันที่โทรมาเวลานี้?
หลังจากวางสาย ฟรานซิสก็กลับเข้ามา ปล่อยผ้าขนหนูลงอย่างไม่ใส่ใจ แม้กระทั่งตอนนี้ ฮาร์เปอร์ก็ยังหน้าแดงเมื่อเห็นกล้ามท้องที่เด่นชัด กล้ามเนื้อที่ได้รูป และเรือนร่างที่สลักเสลาซึ่งช่างน่าดึงดูดใจเหลือเกิน
ฟรานซิสแต่งตัวอย่างรวดเร็วด้วยเสื้อเชิ้ตและกางเกงสแลคสั่งตัด ผูกเนคไทด้วยนิ้วเรียวยาว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาช่างมีเสน่ห์จนน่าหวั่นไหว
"พักผ่อนเถอะ" เขาพูด
เขาจะออกไปข้างนอกเวลานี้เหรอ?
ความผิดหวังฉายวาบขึ้นบนใบหน้าของฮาร์เปอร์ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า "คุณจะไปไหนคะดึกขนาดนี้?"
ฟรานซิสหยุดจัดเนคไทของเขา จับติ่งหูของเธอ "คืนนี้ไม่มีอารมณ์นอนหรือไง?"
ฮาร์เปอร์หน้าแดง หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ
"เป็นเด็กดีนะ ผมมีธุระต้องทำ ไม่ต้องรอผมล่ะ"
พูดจบ เขาก็มุ่งหน้าไปที่ประตู
"ฟรานซิส"
"มีอะไรเหรอ?"
"พรุ่งนี้คุณพอจะมีเวลาไปเยี่ยมคุณยายกับฉันไหมคะ?"
คุณยายของเธอสุขภาพไม่ค่อยดี และเธออยากจะพาฟรานซิสไปเพื่อให้ท่านสบายใจ
"พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ" ฟรานซิสไม่ตอบรับหรือปฏิเสธแล้วก็เดินจากไป
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ฮาร์เปอร์ก็ยังคงกระสับกระส่ายและตื่นตัวเต็มที่ เธอจึงลุกจากเตียงไปอุ่นนมดื่มสักแก้ว
ข่าวหนึ่งเด้งขึ้นมาบนหน้าจอมือถือของเธอ
#โคลอี้ มัสก์ นักออกแบบ อีวี ชื่อดังกลับบ้านเกิด มีคนเห็นเธอที่สนามบินพร้อมชายปริศนา#
เมื่อซูมเข้าไปดูรูปภาพ ชายคนนั้นคือฟรานซิส! เธอคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดีและจำได้ทันที
ที่แท้การยกเลิกนัดประชุมตอนบ่ายกะทันหันของเขาก็เพื่อไปรับโคลอี้ แฟนเก่าของเขานั่นเอง
ด้วยมือที่สั่นเทา เธอต่อสายหาฟรานซิส
“ฮัลโหล—”
เป็นเสียงผู้หญิง
ฮาร์เปอร์วางสายไป
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกคลื่นไส้และอยากจะอาเจียน
…
เช้าวันรุ่งขึ้น ฮาร์เปอร์ไปทำงานที่ออฟฟิศตามปกติ
เธอทำงานอยู่ข้างกายเขาในตำแหน่งผู้ช่วยระดับต้น
เรื่องงานหลักๆ ที่สำคัญ เขามอบหมายให้วิกเตอร์ วิตนีย์ ผู้ช่วยพิเศษของเขาดูแล
ในบริษัท วิกเตอร์เป็นคนเดียวที่รู้ตัวตนที่แท้จริงว่าฮาร์เปอร์คือภรรยาของฟรานซิส ยิ่งไปกว่านั้น บริษัทมีธรรมเนียมในการจ้างผู้ช่วยที่เป็นผู้ชายเท่านั้น และฮาร์เปอร์เป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้ทำงานในตำแหน่งผู้ช่วย ข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่ว คาดเดากันว่าฮาร์เปอร์มีความสัมพันธ์ชู้สาวกับซีอีโอ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป และซีอีโอก็ไม่ได้ให้สิทธิพิเศษใดๆ กับฮาร์เปอร์ ผู้คนก็เริ่มดูถูกเธอ
จากนั้น เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งก็ยื่นเอกสารให้ฮาร์เปอร์เพื่อนำไปส่งที่ห้องทำงานของซีอีโอ
เมื่อคืนก่อน ฟรานซิสไม่ได้กลับบ้าน ทำให้ฮาร์เปอร์นอนพลิกตัวไปมา กระสับกระส่าย ในหัวของเธอเต็มไปด้วยคำถาม: ผู้หญิงคนนั้นที่รับโทรศัพท์เป็นใคร? พวกเขาอยู่ด้วยกันทั้งคืนหรือเปล่า?
เธอก้าวเข้าลิฟต์ไปด้วยท่าทีสงบ หัวใจมั่นคง ก่อนจะออกจากลิฟต์ เธอจัดผมให้เข้าที่ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอดูไร้ที่ติ
เมื่อเดินเข้าไปใกล้ห้องทำงานของซีอีโอ เธอก็ได้ยินเสียงสนทนา
“แกชอบฮาร์เปอร์บ้างรึเปล่าวะ?” เสียงนั้นเป็นของเวสลีย์ เพื่อนสมัยเด็กของฟรานซิส
“หมายความว่าไง?” ฟรานซิสตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาชัดเจน
เวสลีย์เดาะลิ้น “ฉันว่าฮาร์เปอร์ก็ดีมากนะ ไม่ใช่สเปกแกเหรอ?”
“ในเมื่อแกชอบ เดี๋ยวยกให้เอามั้ยล่ะ?” คำตอบของฟรานซิสเฉยเมย
“ช่างมันเถอะ” เสียงหัวเราะเยาะหยันของเวสลีย์ดังแว่วออกมาจากข้างใน บาดหูเธอเหลือเกิน
พวกเขากำลังพูดถึงเธอราวกับว่าเธอเป็นสิ่งของ...
เสียงของเวสลีย์ทำลายความเงียบขึ้นอีกครั้ง
“โคลอี้ ผู้หญิงในข่าวเมื่อคืนน่ะ ผู้ชายที่ยืนข้างๆ เธอคือแกใช่ไหม?”
“อืม” น้ำเสียงของฟรานซิสยังคงราบเรียบ
“แกยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมีความสุขเลยสินะ?” น้ำเสียงของเวสลีย์เจือแววเยาะเย้ยขณะพูดต่อว่า “แล้ว... ที่อยู่กับโคลอี้ทั้งคืนหลังจากห่างกันไปนานขนาดนั้น พวกแกได้... เอ่อ... กันรึเปล่า...?”
มีอะไรกัน... หลังจากห่างกันไปนาน...
แต่ละคำพูดราวกับมีดกรีดแทงเข้าที่หัวใจของเธอ เธอรู้สึกเวียนหัว มองอะไรไม่ชัด ได้ยินอะไรไม่ถนัด
ทันทีที่เธอคิดจะหนี ประตูก็เปิดออก
“ฮาร์เปอร์?”
“ไง เวสลีย์”
ฮาร์เปอร์เดินผ่านเขาไป
หน้าโต๊ะทำงานหรูหรา ชายในชุดสูทคนหนึ่งยืนอยู่ แต่ฮาร์เปอร์สังเกตเห็น—มันไม่ใช่ชุดที่เขาสวมเมื่อวานนี้
“คุณเก็ตตี้คะ นี่รายงานการตลาดค่ะ รบกวนเซ็นด้วยค่ะ” ฮาร์เปอร์พูดโดยก้มหน้าหลบสายตาเขา
ฟรานซิสเซ็นเอกสารแล้วยื่นคืนให้เธอ
เมื่ออยู่ในลิฟต์ตามลำพัง ฮาร์เปอร์ร้องไห้อย่างหนัก เธอเคยคิดว่าสองปีที่ผ่านมา ความรักและความพยายามของเธอจะเพียงพอให้เขาเห็น... แต่นั่นเป็นเพียงความคิดลมๆ แล้งๆ ของเธอเท่านั้น
ฮาร์เปอร์เดินลากเท้าเข้าไปในห้องพักเบรก หวังว่าชาสักถ้วยจะช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น
พนักงานทุกคนกำลังพูดถึงข่าวเมื่อคืนนี้
“เห็นข่าวรึยัง? โคลอี้กลับมาประเทศแล้วนะ”
“ใครเหรอ?”
“ไม่รู้จักเหรอ? เธอเป็นทายาทของมัสก์กรุ๊ปเลยนะ แล้วก็เป็นดีไซเนอร์เก่งด้วย แถมยังเป็นแฟนสาวคนเดียวที่ซีอีโอของเราเคยเปิดตัวต่อสาธารณะ—เห็นว่ายังเป็นรักแรกของเขาด้วยนะ!”
“แต่ฉันได้ยินข่าวลือเรื่องซีอีโอกับผู้ช่วยของเขานะ...”
“ยัยนั่นน่ะเหรอ? คงได้นอนกับเจ้านายไปไม่กี่ครั้งหรอก!”
“ตื่นจากฝันกลางวันรึยังจ๊ะ?” เสียงเยาะเย้ยดังมาจากข้างหลัง เป็นอมีเลีย บริน คู่ปรับของเธอเสมอ
หล่อนคงได้ยินทุกคำพูดคุยในห้องพักเบรก ฮาร์เปอร์ไม่อยากสร้างเรื่องในที่ทำงาน ฮาร์เปอร์หันหลังจะเดินหนี แต่อมีเลียขวางทางไว้ อมีเลียถือแก้วกาแฟที่เพิ่งชงใหม่ไว้ในมือ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความดูถูก “คิดว่าฟรานซิสจะยังอยากนอนกับเธออยู่ไหม ในเมื่อโคลอี้กลับมาแล้ว?”
อมีเลียเยาะเย้ยต่อ “บางทีฉันน่าจะแนะนำผู้ชายแก่ๆ ให้เธอบ้างนะ เห็นว่าเก่งเรื่องบนเตียงไม่ใช่เหรอ?”
ฮาร์เปอร์พูดว่า “นี่มันที่ทำงานนะ ไม่ใช่ที่สำหรับธุรกิจแม่เล้าของเธอ อมีเลีย บางทีเอาไปทำที่อื่นดีกว่าไหม”
ทันใดนั้น อมีเลียก็สาดกาแฟร้อนใส่ฮาร์เปอร์
ฮาร์เปอร์ไม่คาดคิดว่าเธอจะบ้าคลั่งถึงเพียงนี้ ของเหลวร้อนๆ สาดโดนแขนของเธอ ผิวหนังแดงขึ้นทันที
ฮาร์เปอร์กุมแขนด้วยความเจ็บปวด พลางตอกกลับไปว่า “เธอเสียสติไปแล้วหรือไง?!”
หล่อนเยาะเย้ย “ทำเป็นเชิดหน้าชูคอเหมือนตัวเองวิเศษวิโสเต็มประดา คิดว่าพวกเราไม่รู้หรือไงว่าแกมันก็แค่เด็กกำพร้า ลูกไม่มีพ่อ...”
คำเยาะเย้ยของเธอถูกตัดบทด้วยเสียงตบหน้าดังเพียะ!
ฮาร์เปอร์ฟาดมือตบหน้าอมีเลีย!
