บทที่ 1555 ขอให้อภัยของเธอ

ลอร่า: [คุณแม่คุณพูดอะไรกับคุณบ้าง]

เดเร็ค: [ก็เหมือนกับที่คุณบอกผมก่อนหน้านี้แหละ]

ลอร่า: [งั้นคุณจะไปที่รากหญ้าพรุ่งนี้จริงๆ เหรอ]

เดเร็ค: [อืม อยากมาปลอบใจผมไหม]

ลอร่า: [สมน้ำหน้าที่มาหลงรักฉัน]

เดเร็ค: [ช่วยไม่ได้ คุณทั้งน่ารัก สวย เซ็กซี่ น่าเอ็นดู หวาน และเก่งด้วย]

ลอร่าเกือบจะหัวเราะออก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ