บทที่ 237

เมื่อกลับมาถึงบ้านอันแสนอบอุ่น แคสซี่ค่อยๆ ปลดสร้อยคอเพชรที่ประดับอยู่บนคอของเธออย่างอ่อนโยน เธอนั่งลงใต้แสงนวลจากโคมไฟตั้งโต๊ะ ชูสร้อยขึ้นส่องกับแสงไฟ ดวงตาสะท้อนประกายแวววาวของมัน "มันงดงามมาก ไร้ที่ติจริงๆ" เธอพึมพำ เสียงเต็มไปด้วยความทึ่ง

โจเซฟซึ่งยืนอยู่ด้านหลังเธอ อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อ "ฉันจำไ...