บทที่ 242

เสียงของเฮเลนสั่นเครือด้วยแรงสะอื้นขณะที่นางร้องตะโกนว่า “อีนังปีศาจนั่นมันกล่าวหาว่าแม่ฆ่าย่าของลูกนะ โอลิเวีย ลูกต้องดูแลตัวเองให้ดี!”

สิ้นเสียงนั้น เฮเลนก็ถูกพาตัวไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้โอลิเวียอยู่ตามลำพังด้วยใจที่แตกสลาย เธอทรุดลงกับพื้น โลกทั้งใบของเธอราวกับพังทลายลงต่อหน้าต่อตา กว่าสองทศวรรษท...