บทที่ 592

สามปีผ่านไป

ในออสติน หญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่หน้ากระจก ผ้าพันแผลที่ปิดบังใบหน้าของเธอมาเนิ่นนานกำลังถูกค่อยๆ ลอกออก สิ่งที่เผยให้เห็นภายใต้นั้นคือใบหน้าที่งดงามหมดจดและสวยสะกดใจ เธอไล้นิ้วเบาๆ ไปตามผิวเนียนละเอียดและขาวผ่องของตนเอง ซึ่งความเปล่งปลั่งนั้นเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงการเยียวยามานานหลายปี

เธอบ...