บทที่ 126

"เริ่มเรียนกันเถอะ"

ดวงตาสีอำพันของเขาจับจ้องมาที่ฉันไม่วางตา และมันทำให้ฉันขนลุก ฉันรู้ดีว่าเขาขี้หึงขี้หวงแค่ไหน ฉันกระแอมในลำคอแล้วเบือนหน้าหนีพร้อมกับดึงมือออกจากอุ้งมือของเจมส์ ฉันกลับไปเปิดหนังสือคณิตศาสตร์ต่อ ฉันพลาดเนื้อหาที่เขาสอนไปตั้งสี่วัน ฉันจึงต้องตั้งใจฟังการบรรยายให้มาก ฉันจ้องมองต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ