บทที่ 148

"เดี๋ยวฉันจะจัดการกับเธอทีหลัง ตอนที่เราอยู่กันตามลำพัง"

ฉันหุบปากเงียบตลอดเวลา ไม่อยากทำให้เขาโกรธไปมากกว่านี้ ฉันมองเขา แต่เขาก็เอาแต่มองไปข้างหน้า กรามของเขายังคงขบแน่น ฉันเม้มริมฝีปากล่างแล้วถอนหายใจยาว เตรียมใจรับมือกับเขาเมื่อเราอยู่กันตามลำพัง เราเดินมาถึงแคมป์หลังจากผ่านไปสิบห้านาที ตะเกียง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ