บทที่ 150

เสียงกรีดร้องของฉันถูกอุดอู้อยู่ใต้ฝ่ามือใหญ่

ฉันกลัว คำนั้นไม่มีความหมายเลยเมื่อเทียบกับสิ่งที่ฉันกำลังรู้สึก หัวใจฉันเต้นโครมครามอยู่ในอกราวกับจะระเบิดออกมา ร่างกายฉันนิ่งงันไปชั่วครู่ และสมองก็ว่างเปล่า ฉันยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากำลังเผชิญหน้ากับผีป่า ลูน่า หนีไป! เสียงในใจฉันกรีดร้อง มันทำให้เล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ