บทที่ 164

กดไลค์ กดแชร์ และคอมเมนต์ด้วยนะ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานอยู่คนเดียวอีกต่อไป

เราอยู่ในห้องล็อกเกอร์โดยมีเธอนั่งอยู่บนตักของฉัน ฉันไม่รู้ว่าเรานั่งกอดกันอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน แต่มันรู้สึกเหมือนเราสงบสุขเหลือเกิน ตัวเราสองคนใหญ่เกินไปสำหรับห้องอาบน้ำเล็กๆ ห้องนั้น แต่ถึงอย่างนั้นเราก็หาที่สบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ