บทที่ 194

“งั้นมาทรมานด้วยกันเถอะ ที่รัก”

เขาฉีกยิ้มร้ายกาจเจ้าประจำให้ฉันก่อนจะเดินออกจากห้องไป ฉันกัดริมฝีปากล่างของตัวเองตอนที่เขาแสยะยิ้มร้ายกาจนั่นก่อนจะเดินออกจากห้องไป ฉันยังคงจ้องประตูด้วยสายตาเดือดดาล เขาทิ้งให้ฉันปั่นป่วนและร้อนรุ่มแบบนี้ได้ยังไง ความรู้สึกซาบซ่านระหว่างขาของฉันกลายเป็นความรู้สึกร้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ