บทที่ 47

"ขอโทษ"

เขาพึมพำคำนั้นอีกครั้งขณะที่ปลายจมูกของเขายังคงลากไล้ไปตามลำคอและหัวไหล่ที่เปลือยเปล่าของฉัน ฉันขนลุกซู่มากขึ้นเรื่อยๆ ตอนที่เขายังทำแบบนั้นไม่หยุด ฉันจิกนิ้วลงบนผ้าปูที่นอนเมื่อเขากดริมฝีปากลงบนฐานลำคอของฉัน เขาเงยหน้าขึ้นและสบตาฉันด้วยดวงตาสีอำพันคู่สวยของเขา หัวใจของฉันเริ่มเต้นเร็วขึ้น ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ