บทที่ 161 การลอบสังหาร

เสียงเบาๆ จากโทรศัพท์ของฉันเริ่มดึงฉันออกจากห้วงนิทราอันลึกล้ำ

ฉันกำลังงีบหลับในยามบ่าย ในขณะที่อเล็กซานเดอร์กำลังทำงานอยู่

และเห็นได้ชัดว่าตอนนี้เป็นเวลาเย็นแล้ว ข้างนอกมืดไปหมดแล้ว ฉันเห็นผ่านหน้าต่างขณะที่พยายามลืมตาอันเหนื่อยล้าขึ้น ฉันรู้สึกแปลกใจที่เขาปล่อยให้ฉันหลับนานขนาดนี้

โทรศัพท์ของฉั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ