บทที่ 32 เธอเป็นนักสู้รบ

ฟิโอน่า

รู้ตัวอีกทีฉันก็นอนราบอยู่บนเตียงในห้องรับแขกชั้นล่างของบ้านพ่อแม่ ในห้องมืด แต่มีแสงสว่างลอดเข้ามาจากประตูที่เปิดอยู่สู่โถงทางเดินที่สว่างจ้า พ่อของฉันยืนอยู่ที่ประตู ร่างใหญ่ของเขาเป็นเงาทาบกับแสงสีเหลือง กำลังคุยเบาๆ กับชายที่เคยกดหัวฉันลงใต้น้ำ

พยายามนึกว่าพวกเขาให้ยาฉันอีกหรือเปล่า หร...