บทที่ 67 ฉันไม่เป็นเจ้าหนี้เขาอะไรเลย

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ บอส" เคย์เดนวิ่งเหยาะๆ มาหาผม ทั้งเหงื่อโชกและหอบ หรี่ตามองฝ่าแสงแดดยามสายที่แผดจ้า

ผมเลิกคิ้วใส่เขา "ทำไมถามแบบนั้นล่ะ"

เขายักไหล่ หันตัวไปทางเดียวกับผม เราสองคนยืนไหล่ชิดไหล่ มองดูลูกน้องของเราที่กำลังฝึกต่อสู้เป็นคู่ๆ "แค่ความรู้สึกน่ะ คุณกดดันพวกเขาค่อนข้างหนักเมื่อเช้านี้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ