บทที่ 2.32

เซเรน่า ตั้งสติหน่อย

นั่นคือสิ่งเดียวที่ฉันคิดได้ตลอดการประชุม ทั้งๆ ที่การประชุมนี้จัดขึ้นเพื่อฉันโดยเฉพาะ ฉันควรจะตั้งใจฟัง แต่ฉันกลับคิดถึงแต่ลูกสาวของฉัน

ฉันไม่อยากพาเด็กที่ร้องไห้งอแงมาประชุม เลยฝากเธอไว้กับแม่ แต่ฉันคิดถึงเธอจนแทบบ้า นี่เป็นความรู้สึกที่คริสเตียนเคยรู้สึกหรือเปล่านะ? นี่คือส...