บทที่ 2.47

"แม่ครับ" คริสเตียนเรียก เราเข้าไปในห้องหนึ่ง เชสก้ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ "เดี๋ยวฉันจะโทรกลับทีหลังนะ มีเรื่องน่าขำเกิดขึ้น" เชสก้าพูดพลางจ้องมองฉันด้วยสายตาเย็นชา

เริ่มต้นได้ดีมากเลย

"แม่คิดว่าลูกจะพาเซียนามา แต่กลับพาเธอมาแทน" เชสก้าพูดพร้อมรอยยิ้มเสแสร้ง ราวกับเธอปฏิเสธที่จะเอ่ยชื่อฉัน

"หนูมาที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ