บทที่ 2.115

"ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง...ผมซาบซึ้งมากนะ" ดาริโอเริ่มพูด

คริสเตียนถอนหายใจและเอนหลังพิงเก้าอี้ "นั่นแหละที่ครอบครัวทำกัน เราคอยดูแลกันและกัน" คริสเตียนพูด "ก็...ส่วนใหญ่นะ"

ความคิดของคริสเตียนย้อนกลับไปถึงลุงของเขาและสัตว์ประหลาดน่ากลัวที่เขาสร้างขึ้น ลุงมีคนหนุนหลังมากมายและยังสามารถล้างสมองลูก้าได...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ