บทที่ 3.18

"จะเอาแค่นี้ใช่ไหมครับ" ชายหลังเคาน์เตอร์ถาม เขาขมวดคิ้วมองเลื่อย ขวาน และแผ่นไม้ก่อนที่สายตาจะกลับมาที่ฉัน

"แค่นี้แหละค่ะ...ตอนนี้" ฉันยิ้มด้วยริมฝีปากที่สั่นระริก ฉันรู้ว่าตัวเองดูน่าสงสัยและมันไม่ดูดีเลย แต่จะให้ฉันทำยังไงได้ล่ะ

พรุ่งนี้จะเป็นวันที่ฉันได้พบกับมาร์วินสักที และฉันต้องเตรียมพร้อม ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ