บทร้อยสามสิบ

ฉันไม่สามารถหยุดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตา ไม่อาจต้านทานความรู้สึกผิดมหาศาลที่ครอบงำฉันขณะที่ร่างกายสั่นสะท้านด้วยเสียงสะอื้น

"ลูน่า เกิดอะไรขึ้น" ฉันได้ยินเสียงที่ไม่อาจแยกแยะได้ว่าเป็นใคร ฉันแค่อยากตายตามลูกของฉันไป ลูกที่ฉันไม่เคยมีโอกาสได้สัมผัสแม้แต่เสียงหัวใจของพวกเขา

ฉันจะไม่มีวันได้อุ้มพวกเข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ