บทที่ยี่สิบเจ็ด

เขาเฝ้ารอเธอกลับมามีสติอย่างทรมานใจ

ในช่วงเวลาที่เราประทับรอยเมทและรอให้เธอหายใจเฮือกใหญ่นั้น ช่างทรมานเหลือเกิน

ขณะที่เราจับตาดูร่างที่ไร้การตอบสนองของเธอ จิตใจของเราเริ่มเชื่อมต่อกัน ผมมองทะลุธรรมชาติที่เจ้าเล่ห์และเห็นแก่ตัวของแอ็กเซลและเห็นผู้ชายที่พร้อมฆ่าเพื่อความสุขของพี่น้องตัวเอง ผมเห็นคว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ