บทที่สามสิบ

มุมมองของแอ็กเซล

ผมไม่เคยพังทลายมาก่อน ไม่ใช่ตอนที่เห็นร่างของพ่อเปื้อนเลือดและไร้ลมหายใจ ไม่ใช่ตอนที่แม่หันเข้าหาตัวเองและเลิกเป็นที่หลบภัยของผม ตอนที่คู่ชีวิตคนแรกของผมหายใจเฮือกสุดท้าย ผมพยายามฆ่าไอ้โง่หน้าแดงที่ไม่รู้ว่ามันควรทำพิธีในยามที่ผมไม่อยู่ ผมเป็นอัลฟ่า และชีวิตของคู่ชีวิตผมมีค่าเกินกว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ