บทที่สี่สิบ

คำขอนั้นอาจมาจากความตั้งใจดี แต่มันก็เพิ่มกองความกังวลที่กำลังสะสมในใจฉัน

"ได้ค่ะ ฉันจะพยายามไม่รู้สึกอะไรเลย" ฉันตอบด้วยเสียงเบาหวิว

"เฮ้ มองฉันสิ ไม่ต้องเศร้านะ ทุกอย่างนี่มันชั่วคราว และอย่าไปสนใจแอรีสเลย ปีศาจในใจเขาจะปล่อยเขาไปในไม่ช้า แล้วเขาก็จะกลับมามีสติ ไอ้โง่นั่นคิดว่ากำลังปกป้องเธออยู่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ