บทเก้าสิบที่หนึ่ง

ความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเคลื่อนย้ายตัวเองในพริบตาทำให้ฉันขับรถเร็วสุดชีวิต และโชคดีที่เราเป็นรถคันเดียวบนเส้นทางนี้ ซึ่งผิดปกติมากเพราะมันเป็นทางที่นำไปสู่เมืองหลักในโลกอมนุษย์

เมื่อเราเข้าใกล้มากขึ้น ฉันรู้สึกถึงสายใยชีวิตที่ขาดสะบั้นเมื่อสมาชิกฝูงของฉันตายทีละคน ตอนนี้ฉันกลั้นน้ำตาไว้ แต่ฉันร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ