บทเก้าสิบสอง

ฉันเหนื่อยทั้งร่างกาย จิตใจ และอารมณ์

ฉันไม่คิดว่าเคนจะกลับมาจนกว่าจะถึงพรุ่งนี้ แต่ฉันดีใจมากที่เขากลับมาแล้ว เพราะฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงถ้าไม่มีเขา

ขณะที่เราวิ่งหนีพวกโรก ฉันขี่อยู่บนหลังของแอ็กเซลในร่างหมาป่าของเขา เหมือนกับสมาชิกฝูงคนอื่นๆ เราไม่อยากวิ่งเร็วเกินไปเพราะบ้านพักปลอดภัยในทิศทางที่เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ