บทที่ 156

อากาศเย็นยะเยือกบนภูเขาเสียดแทงใบหน้าขณะที่ฉันเดินข้ามลานอาราม ตรงไปยังกลุ่มชายฉกรรจ์ติดอาวุธที่ยืนคุมเด็กๆ ผู้หวาดผวาอยู่ ฉันยกมือทั้งสองข้างขึ้นเพื่อยอมจำนน แต่ภายใต้เสื้อคลุมตัวหลวม ระเบิดแสวงเครื่องของลูคัสแนบชิดกับซี่โครงราวกับเป็นคำมั่นสัญญาว่าจะได้ล้างแค้น

เรามีเวลาวางแผนสามสิบวินาที และแผนกา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ