บทที่ 182

สิบปีต่อมา ฉันยืนอยู่นอกบ้านหลังย่อมเยาในเวอร์มอนต์ มองดูชายหนุ่มวัยยี่สิบปีที่ฉันแทบจำไม่ได้กำลังขนกล่องขึ้นรถกระบะ ไมเคิลสูงโปร่งขึ้น เขามีผมสีเข้มเหมือนพี่น้องคนอื่นๆ แต่ไม่มีการตระหนักรู้เชิงยุทธวิธีที่ติดตัวมาโดยไม่รู้ตัวเหมือนพวกเขา เขาใช้ชีวิตไปในโลกเหมือนคนที่ไม่เคยต้องคำนวณระดับภัยคุกคามหรื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ