บทที่ 183

ไมเคิลก้าวออกจากบ้านด้วยท่วงท่าที่สุขุมราวกับคนที่ใช้เวลาสิบปีครุ่นคิดถึงช่วงเวลานี้โดยเฉพาะ เขาตัวสูงกว่าที่ฉันคาดไว้ มีดวงตาที่ฉายแววฉลาดปราศจากความระแวดระวังภัยตลอดเวลาซึ่งเป็นลักษณะเด่นของพี่น้องคนอื่นๆ ของเขา

“งั้น” เขาพูดขึ้น พลางหยุดยืนห่างออกไปราวหกฟุตโดยที่มือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง “...